خدا حافظ همه جوونا باشه...
شده تا حالا تو وجودتون یه احساس فوق العاده داشته باشین اما نتونین بروزش بدین...
شده تا حالا که بخای یه کاری کنید کارستون... مثلا بخای کمک کنید نه از سر عذاب وجدان، نه... به خاطر اینکه آرامش پیدا کنید... اما ندونی چیکار کنی؟
شده تا حالا بخاین حضور داشته باشین ... تو صحنه باشین... حتی فریاد بزنید اما ندونید چه جوری؟
و بازم شده تا حالا فکر کنید که بابا چرا همینجوری نشستی پاشو یه کاری کن بعد که فکر میکنی چیکار کنی میبینی که بهتره بشینی چون نمی دونی چیکار کنی...
.
...
من الان اینجوریم...
خدا این حالات رو واسه شما نخاد...
یه جسم رو در نظر بگیرید که از یه ارتفاع آویزونه... این جسم یه گوله انرژیه... اونم پتانسیل....
یکی باید بیاد رها کنه این جسم رو تا به حرکت در بیاد تا تحولی ایجاد کنه تا مؤثر باشه...
.
.
.
گاهی اوقات یک تلنگر هم کافی نیست...
باید یکی هلت بده تازه علاوه بر اون مسیر رو هم نشونت بده...
.
.
.
وقتی بدونی خیلی کارا میتونی بکنی خیــــــلی کارا ، اما میبینی هیچ کاری از دستت ساخته نیست، پریشون نمیشی؟
این آرایه ی پارادوکس هم همه جا همه جا جالب نیستا...
.
.
سلام...
